انتقاد به خود

سلام

خوبه که آدم مغرور و ازخود متشکر نباشه خیلی. متاسفانه خیلی وقتا با این که این قضیه رو میدونم و سعی میکنم بهش پایبند باشم، ولی رفتارام یه جوری میشه که از بیرون کسی منو میبینه این حس بهش دست میده.

ازین که مرا تحمل میکنید متشکرم.

راستش اصن این پست رو برای این میخواستم بنویسم:

تو هر رفتار اجتماعی یعنی رفتاری که +1 نفر توش باشه ، یه بخشی از مراودات مربوط به تحمل کردن رفتارای بقیه میشه. ممکنه این خیلی کم و ممکنه خیلی زیاد باشه.

مثال هاش زیاده. خیلی زیاد. بالا خره بین هر دونفر آدمی یه رفتار پیدا میشه که یکیشون خوشش نیاد ازش.

قضیه اینه که من حس میکنم یه عیب بزرگی که دارم اینه که این رفتار های نا خوشایند بقیه برام رو خیلی کمتر از این که بقیه رفتارای منو تحمل میکنن تحمل ممکنه بکنم. ممکنه به زبون نیارما ولی شبش میام تو وبلاگ یهویی راجع به یه چیز چرت مینویسم. درحالی که بقیه انگار همون موقع صرف نظر میکنن.

ازین جهت میدونم این قضیه رو و سعی میکنم که درستش کنم.

ممنونم از شما که مرا تحمل میکنید.

---------------------------

این کلاسه که دارم، 4 ساعته با زمان برک و خب خیلی سخته انقدر حرف زدن برای من که عادت به آموزش ندارم. دفعه قبل حس کردم آخراش هوشیاریم کم شده و نمیتونم درست فکر کنم، این دفعه گفتم که یه قهوه اسپرسو بخورم بلکه اون رو جبران کنه.

حالا این به کنار

یه مشکل دیگه که دارم اینه که بعضی وقتا سرعت حرف زدنم از دستم در میره. واقعا سریع حرف میزنم اگه کسی سوال نپرسه.

این دفعه قهوه هه رو خوردم و با وجود ماشینی بودنش ولی خوب اثر گزاشت. خودتون حدس بزنید سر سرعت حرف زدنم چه بلایی اومد. یه جایی رسید که خودم یه لحظه فهمیدم 10 کلمه بر ثانیه دارم حرف میزنم. برگشتم کل قضیه رو از اول گفتم براشون بیچاره ها هم هیچی نمیگفتن :(